Academia Occitana

Dire pas ! Aquí la formula. E Martí que cantava : « Perqué m’an pas dit… ». Se sap en çò nòstre lo pes del silenci, lo d’un plumon per nos estofar. Çò que non se ditz, non se sap, non existís. E Esquieu que se trufava : « D’ara enlà, totas las minutas de silenci seràn en lenga d’òc ! ». Mas l’idèa, sembla qu’a fait camin. Dins una cèrta premsa occitana, lo silenci se pòt acompanhar d’ambiguïtats, de mièjas vertats, de messorgas pichonas... E un jorn vos trachatz que vos an escafat de la foto.

Benlèu doncas non o sabiatz, mas en aquesta annada 2012, l’Acadèmia occitana, declarada en 2008, publicada al jornal oficial en 2009, entamena sa 4^ena annada de trabalhs al servici de nòstra lenga. Se vòl la continuatritz del Consistòri del Gai Saber, que ne reivendica tanben lo nom, creat en 1323 e que celèbra ongan son 689^e aniversari. E l’Acadèmia occitana – Consistòri del Gai Saber (una marca depausada dins l’encastre de l’UE) possedís ara un site (si ! si !) qu’en qualques setmanas recebèt del mond entièr un nombre de visitas que farián somiar un periodic occitan.

Vos desiram a totes una bèla e rica annada 2012, dins aquel esperit d’obertura e de tolerància que fa l’onor de la civilizacion que ne sèm los eretièrs.

J.P.