Academia Occitana

« Qual èra lo nom ancian de la Losera ? ». Sèm al jòc dels Mila Euros sus France Inter. Lo banco. La responsa es « lo Gavaldan ». Non me soveni pas s’an ganhat o perdut. Mas nosautres avèm perdut. Lo Gavaldan, lo país dels Gabals e son antica capitala Jàvols, puèi la luta dels Camisards… Los Occitans non se trachan pro que la supression de las províncias, de lors noms e de las institucions que lor èran estacadas, lo cambiament dels limits e dels noms de païses millenaris (civitates), e la creacion dels departaments (geometrics a l’origina), aquò per far disparéisser tota memòria istorica e s’aparar de tota velleïtat d’autonomia, participava del meteis projècte - totalitari se n’i a un ! - que la mesa en òbra de l’eradicacion linguistica per totes los mejans que coneissèm encara a l’ora d’ara. La volontat ferotja dels sectators jacobins èra / es de desbrocar del tot Occitania. Nòstre prètzfait es de la rebrocar dins una amira modèrna, mas sense sautar de malhas.

Se sap donc que la solucion trobada pels departaments foguèt de lor donar de noms, plan anonimes, de rius. E a la seguida, aquestes noms de rius foguèron ajustats als noms de vilatges per destriar las omonimias. D’unes vilatges nòstres an sabut aürosament gardar lo nom d’origina ligat a lo del país : Vilafranca de Roergue, La Bastida d’Armanhac, Galhac Tolzan, Rabastens de Bigòrra… A l’ora ont se publican de nomenclaturas de toponimes regionals e ont se meton en plaça de panèls en occitan a l’intrada de las vilas e dels vilatges, pensi que nos cal rebufar los ajusts a la salsa jacobina e los remplaçar pels noms autentics dels païses. Aital Sant Cosme de Roergue per « Saint-Côme-d’Olt », Salias de Comenge (en parallèl amb Salias de Bearn) per l’absurde « Salies-du-Salat », L’Isla d’Albigés per « Lisle-sur-Tarn »… E plan segur Ais per « Aix-en-Provence », Lo Sempoi per « Saint-Puy » o Sant Paul de Tricastin per « Saint-Paul-Trois-Châteaux ». Mas n’i a que diràn…

J.P.