Academia Occitana

Es una vila màger d’Occitania ont la reconeissénça de l’occitan es mai bèla que dins cap d’autras. Aquò fa somiar - dins nòstra misèria, cal relativizar !-, s’i tròba un ostal d’Occitania que recampa qualque setanta associacions, i a lo metro bilingüe, las placas de carrièras (gaireben totas fautivas, mas aquò rai !), que sabi ieu… Una simpatia manifèsta de las autoritats que fan de declaracions magnificas e vòtan de mocions per la lenga. Que demandar mai ?

E ben, i a quicòm que truca. Figuratz-vos que quand los quadres municipals, directors o caps de servicis, se’n van, en mutacion o en retirada, dins quin domeni que siá, son remplaçats quasi sistematicament per de francimands. Cossí aquò ? Res que de parlaponchuts e que non son gaire d’occitans reformatats (aquò dit sense voler far de racisme anti-blanc !). Non aviam vist aquò despuèi l’invasion franca ! Aquela reflexion, la fau davant una anciana nauta autoritat administrativa de la vila que rencontri per carrièra, e me fa grevament aquesta canda responsa : « - Pensan que los d’aicí son incompetents ». E dins un cacalàs : « - Ieu tanben veniái del nòrd ». E se lança sus sa bicicleta amb un salut gaujós.

J.P.