Sosc
Soscarem, dins la nuèit, a de sorgas perdudas,
borrons d’aiga e musicalas flors de lutz
que jamai, jamai plus,
vos vestiràn d’amor, o pauras tèrras nudas !
Miracle del silenci, de l’aiga, de la lutz,
ò belòias perdudas !
Paul Froment (Floressàs 1875 – Lion 1898).
Jos la vòlta d’azur ont lo solelh lusís,
ò pichonas fromics dins la granda estenduda,
d’ont venèm ? Ont anam ? Qué fasèm ? Boca muda,
tot òme en i soscant lèu se pèrd pels camins.
Paul SABATÈR (Tornacopa 1864 – id. 1937).
NUÈIT D’ABRIU
Nuèit canda, o bèra, o aimadora nuèit d’abriu !
M’encarelhas lo còr damb ta doçor que briula,
ton marmotís d’ausèths que s’engalhan lo niu,
ta hartèra de bruts que ser l’amna escorriula.
Teodòr Aubanèl (Avinhon 1829 – id. 1886)
A August Forés
Ò chata, fresc rasim onte voudriáu becar !
Una fai mi delices e me ponch d’amaressa :
sis uèlhs verds coma l’aiga, un brisonet macats,
tresluson d’ignoréncia e d’estranja arderessa.
Nicolau SABÒLI
(Monteus 1614 – Avinhon 1675)
NADAU
Sant Josèp
Òu ! De l’ostau ! Mèstre, mestressa,
varlet, chambrièra, çai li a res ! [çai i a res]
Ai dejà picat pron de fes,
e res non ven ! Quinta rudessa !
Suson de Terson (1657-1685).
A la memòria de Cristian Anatòli
Cançon XIX
Diluns ven lo meu fringaire,
diluns quita sos valons.
Elàs ! cossí poiriam faire
per acorchar [lo]s autres jorns ?
Aquestes jorns, ieu languissi,
paura ! que no’n pòdi pus.
Se sens morir los sofrissi,
es que menan al diluns.